28 czerwca 2024 roku.
Przedpremierowe przedstawienie sztuki autorstwa Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej „Kochanek Sybilli Thompson” w reżyserii Aldony Figury przejdzie do historii jako moment rozpoczęcia działalności pierwszego teatru w Ożarowie Mazowieckim. 

Prace nad obecnie prezentowanym przedstawieniem trwały od października 2023 roku. Wszyscy włożyli w ten projekt ogromnie dużo wysiłku. Reżyserka Aldona Figura, na co dzień pracująca tylko w teatrach zawodowych - komercyjnych, zaskoczyła swoim zaangażowaniem i umiejętnym podejściem, co w rezultacie zaowocowało stworzeniem spójnej i optymistycznie nastawionej grupy teatralnej, gotowej na kolejne wyzwania. 

Kochanek Sybilli Thompson, futurologiczna fantazja napisana w 1926 roku, wydaje się realistyczną utopią społeczno-seksualną. Z jednej strony oddaje ona ducha rewolucji obyczajowej okresu międzywojennego i – na pozór – odwołuje się do początków nowoczesnej medycyny estetycznej oraz zabiegów kosmetologicznych, których celem było odmładzanie. Z drugiej strony zapowiada epokę hipisowskiej wolnej miłości, poliamorycznych związków lat 70. XX wieku, czasu kolejnej rewolucji seksualnej, ale i czasu znacznie bardziej zaawansowanych operacji plastycznych czy technologii kosmetycznych.
Wnikliwa lektura dramatu pozwala dostrzec satyryczny (a więc krytyczny) wymiar historii o Sybilli, która postanowiła się odmłodzić, aby raz jeszcze doświadczyć miłości, nie tylko fizycznej. Radosna utopia staje się zatem smutną dystopią. Interesować mnie będą także te dualizmy: utopijne – dystopijne, realistyczne – fantastyczne, radosne – smutne, młode – stare, nowoczesne – konserwatywne oraz gra napięć, jaka się toczy pomiędzy opozycyjnymi pojęciami.
We wstępie do zbiorowego wydania Dramatów Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej Stefan Treugutt zauważa, że Kochanek Sybilli Thompson jest przykładem powojennej mody na tematy futurologiczne. Modzie tej dały „impuls rewolucyjne przemiany społeczne i gwałtowny, przez wojnę przyśpieszony skok wynalazczości technicznej”
Różnorodne „rekwizyty” nowoczesności wykorzystane przez Pawlikowską-Jasnorzewską stanowią nie tylko tło, rodzaj scenografii, w której rozgrywa się akcja – takim przykładem jest aerocykl – pojazd służący do indywidualnego przemieszczania się drogą powietrzną, będący połączeniem idei aeroplanu, czyli samolotu i bicyklu, czyli roweru. Niejednokrotnie decydują one o losach bohaterów – tak jak odmładzanie metodą doktora Schönbauera wpływa na los Sybilli Thompson.
„Najbardziej pożądanym modelem małżeństwa jest małżeństwo grupowe, […] złożone – jak wyjaśnia Phena w scenie piątej aktu I – z czworga ludzi, którzy się sobie nawzajem podobają. Kwadrat szczęścia. Trójkąt był niesprawiedliwy. Przykładem tego będzie nasze małżeństwo. Ja, Anod, Syriusz i Zoe, z którą się niedawno zaręczył. Ach, ileż to kombinacji, ile możliwości! No czy nie? Zresztą to ostatnia moda” (s. 122–123).
Sybilla znajduje jednak wymarzonego mężczyznę w osobie Nieznajomego, który – podobnie jak ona – dokonał zabiegu odmładzającego. Starzy-młodzi znakomicie się rozumieją i szybko się w sobie zakochują...
(Fragmenty - Aleksandra E. Banot)